JEJUNIUM quadragesimale

JEJUNIUM quadragesimale

auctorem habuisse dicitur Telesphorum: de quo tamen apud Euseb. l. 5. c. 23. Irenaeus ait, fuisse consuetudinem, ab hominibus simplicibus privatâ observaitone introductam. Nec constitit in abstinentia a carne, ut ex Ignatii Ep. ad Heronem, patet: Vide Mart. Chemnitium Exam, de Ieiunio. Postea Ieiunium 4. temporum institutum est a Calixto I. Pontif. Ioh. Balaeus in eius vita. Mercurii et Veneris diebus ieiunabant olim in Or. et in Africa: sed ita, ut non magis a carne, quam vino et piscibus abstinerent. Sabbathi die autem cibis vescebantur, quemadmodum et Mediolani, testante id Ambros. Imo etiam Quadragesimae tempore ibi hoc die non ieiunatum est: Quadragesimâ totis, inquit, praeter Sabbathum et Dominicam. Ieiunatur diebus. Porro a Sabbathi ieiunio adeo Orientales abhorruêrunt, ut in Ignatii ep. ad Philipp. dicatur: Si quis Dominico die aut Sabbatho ieiunarit, χριςτοκτόνος est. Unde testatur Augustin. paucas Occidentales Eccl. Rom anam in ieiunio Sabbathi imitatas esse: idemque Urbicum, homines ad tale ieiunium cogere volentem, acriter reprehendit Ep. ad Casulanum: In talibus tutissimum iudicans, observaredictum Pauli Rom. c. 14. v. 3. Qui edit, non edentem ne pro nihilo habeat et qui non edit, edentem ne condemnet. De ieiunio hodiernorum Orientalium, cum Christianorum, tum aliorum, vide P. de la Valle Itin. tom. 4. In Anglia hodiequeve ieiundium Veneris et Sabbathi retineri, ut piscium ibi ingens copia absumatur, habet Becmann. Hist. Orb. terr. Apud lsraelitas olim dies expiationis Magnae; Kippurim dictus, qui inter Iudaeos longe sacratissimus erat, non sacro clangoresolum, peculiari item sacrificio et quiete, sed et Ieiunio, celebrabatur, Lev. c. 23. v. 27. et 28. Atque hoc Ieiunium indigitari Actor. c. 27. v. 9. ubi τῆς νηςτείας nomine rempus sacer Scriptor, ex Iudaici Populi more, designat, monent eruditi. Alii fuêrunt Ieiuniorum dies, in memoriam exilii Babylonici, humano instituto, apud eoldem celebrati, quorum fit mentio Zachar. c. 7. v. 3. et 5. et c. 8. v. 19. Vide Franc. Burmann. Synops. Theol. Christ. Part. prior l. 4. c. 18. et 19. ubi de Festis Iudaeorum. Transiit ieiunandi ritus a populo Dei, ad Gentiles, quibus in sacris suis crebro ieiunatum. Unde inter Eleusiniorum symbola Arnob.l. 10. etiam illud recensetur, ieiunavi atque ebibi cyceonem, ex Clem. τὸ σύνθημα Ε᾿λευσινίων μυςτρίων, ενήςτεύσας, ἔπιον τὸν κυκεῶνα κλ. qua de re vide Salmas. ad Solm. p. 150. et Iul. Caes. Scalig. Poet. l. 1. c. 32. ubi de Cerealibus Ludis; nec non infra aliquid in voce Oraculum it. Parasiare. De Ieiuniis, vero vett. Christianorum, Cl. Suicer. Thes. Eccl. in voce Νηςτέια, uti de variis in Eccl. Rom. Ieiuniis, Car. du Fresne in Gloss. et Macros fratres in in Hierol. nec non infra ubi de Ordallo, et verbo superponere, it. ubi de Tetraditis, inprimis in voce Xerophagia. Graecorum hodiernorum Ieiunia accurare persequitur Iac. Spon. Itin. Part. 2. p. 351. et seqq. De Ieiunio Armeniorum Arziburi dicto: Ieiuniis item Muhammedanis, agit Ioh. Forbes. Instruct. Hist. Theol. l. 3. c. 17. §. 7. et l. 4. c. 9. §. 2. ac c. 11. §. 8. de iisdem aliisque hic passim, vide quoque in voce Quadragesima, it. Pol. de re Ieiunium: uti de S. Cena a iviunis accipi solita, supra in voce Eulogia; de Placitis eodem modo obitis, infra ubi de iis.